ساختار و کارکرد روایی صحنه های ترانه در انیمیشن های بلند دیزنی

در بسیاری از انیمیشن های بلند دیزنی یک یا چند ترانه اجرا می شود که در نگاه نخست، نقش سرگرم‏ کنندگی در روایت اصلی دارند. این مقاله بر آن است که نشان دهد ترانه ها کارکردی فراتر از میان پرده یا حتی انتقال صرف اطلاعات دارند. پرسش اصلی مقاله این است که «در صحنه های ترانه، چه گسست هایی از اسلوب و قواعد حاکم بر صحنه های دیگر رخ می دهد؟». در پاسخ به این پرسش نشان داده می شود که صحنه های ترانه تا اندازه‏ ای از الگوها و قوانین واقع گرایانه‏ ی دیگر صحنه ها فاصله می گیرند و تمهیدات و رخدادهایی که در صحنه‏ های غیر ترانه، ناملموس، تصنعی و ناپذیرفتنی می نمودند، با نوعی آزادی نسبی، به کار می روند. پرسش دوم این است که «گسست ها چه امکاناتی برای روایتگری به وجود می آورند؟». پژوهش حاضر نشان می دهد که ترانه ها تا چه اندازه در شکل گیری ساختار روایی فیلم نقش دارند. در نهایت، تلاش می شود ارتباط صحنه های ترانه با ساختار روایی فیلم بررسی شده و نشان داده شود که این صحنه ها به شکلی عمیق و گسترده، با روایتگری فیلم پیوند خورده اند.